(11 oktober 2020)
De regering heeft om aan het Parijsakkoord en Europese overeenkomsten te voldoen een klimaatbeleid gedefinieerd en daar is het klimaatakkoord uit gekomen. Om nu met het geliefde poldermodel iets te bereiken, is er vervolgens het klimaatberaad gevormd met heel veel belangenorganisaties die ingedeeld zijn naar de sectoren die ze vertegenwoordigen. Dat betekent dat er heel veel mensen bij betrokken zijn om een serieus technisch probleem op te lossen waarbij zij zelf zo min mogelijk hoeven te veranderen. Ondertussen zit er eigenlijk niemand in dat klimaatberaad die echt op een structurele manier naar energie-oplossingen kan of wil kijken. Gebrek aan knowhow bij die groepen is een heel groot probleem, maar vaker nog is het een overlevingsstrategie en gebrek aan creativiteit.
Neem de energieleveranciers/producenten, die moeten van verkoper van handig centraal geproduceerde energie, de energieverkoper worden van honderdduizenden en snel miljoenen kleine energie producenten. Dat zijn binnenkort allemaal particulieren met zonnecellen op hun eigen dak of een participatie in zonne- of windpark. Die particulieren hebben een goed lokaal en nationaal netwerk nodig en niet de Vattenfalls van de wereld. Diezelfde particulieren zouden het ook raar vinden als Jumbo bij ze langs gaat en de door hen in eigen achtertuin of volkstuin gekweekte tomaten en andere groenten en fruit ophaalt, die groenten naar centrale punten vervoert en dan weer distribueert naar de supermarkten, waar diezelfde particulier die tomaten en groenten weer terug kan kopen. Ik zal op de andere pagina’s verder uitleggen wat ik hier bedoel en hoe ik de echte energetische en economische oplossingen zie. Ik zal op de volgende pagina’s ook echt proberen uit te leggen wat de oplossingen zijn voor de burger. En ik zeg nu “oplossingen”, maar ik bedoel “kansen”. Voordat ik door ga op de andere pagina’s is er wel wat over het klimaatberaad te melden.
Het klimaat beraad is opgesplitst in sectortafels met ieder zijn eigen CO2-emissiereductie-opgave en zijn eigen energieverbruik.
| Sectortafel | Voorzitter | CO2-emissiereductie in 2030 |
| Elektriciteit | Kees Vendrik | 20,2 megaton |
| Gebouwde omgeving | Diederik Samsom | 3,4 megaton |
| Industrie | Manon Janssen | 14,3 megaton |
| Landbouw en landgebruik | Pieter van Geel | 3,5 megaton |
| Mobiliteit | Annemieke Nijhof | 7,3 megaton |
Die opsplitsing is op zich al heel erg belangrijk, maar kijk vooral even naar wie, hoeveel moet bijdragen aan de CO2-emissiereductie in 2030. De gebouwde omgeving zit heel snel bij het doel omdat er geïsoleerd wordt en meer en meer zonnecellen worden geïnstalleerd. Wat eigenlijk net zo belangrijk is de cirkeldiagram hieronder:
Je kunt in het diagram duidelijk zien wat de burger aan energie in percentage verbruikt van het hele nationale verbruik en dat dus in 2019 de sectoren buiten de bebouwde omgeving 86,9% van alle energie voor hun rekening nemen. Als je de televisieprogramma’s bekijkt zoals OP1, WNL op zondag (het vrolijk rechtse geluid) en Jinek en daar de discussies aanhoort van: “Er was in 2019 nog maar 8.9 % van onze energie duurzaam”. Dan denk ik 2 zaken en wel dat het geen 8,9% is omdat biomassa meegerekend wordt, maar daarnaast denk ik vooral dat wij burgers al ver over de helft zijn met duurzaam worden. Wij investeren in isoleren, in warmtepompen, zonnepanelen en participeren postcoderoosmodellen en wij zijn het die de SDE+ subsidies ophoesten en er zelf niets van zien. Bij mij in Oudeschip zie ik de SDE+ subsidies met de wind verdwijnen naar Duitsland (RWE, Innogy), Zweden (Vattenfall) en Frankrijk (Engie) en daarnaast gaan diezelfde subsidies, die komen van de belastingen op onze energierekeningen, naar de zogenaamde windboeren die vinden dat ze anders niet genoeg verdienen aan de windmolens op hun eigen land en het verpesten van onze leefomgeving.
Ik zal op de komende pagina’s uit gaan leggen hoe ik denk dat die hele energietransitie eerlijk en daardoor echt heel goedkoop aangepakt kan worden en dat zal leiden naar een “near zero marginal cost society”. Wat wil zoveel zeggen dat energie bijna gratis gaat worden. Net als het ademen van lucht zou de energie van zon en wind gratis moeten zijn, maar deze regering is de zon en de wind langzaam aan het privatiseren.